soğuk üşüyorum ellerimin ve ayaklarımın parmak uçları hissizleşmeye başlamış, yavaş yavaş yayılıyor hissediyorum. nefesimin buharı yavaşca süzülüyor havaya nefes almanın yakan soğuklugu acı verene dek. ayak dirseklerim göğsüme çekiliyor yavaş yavaş sonunda o kadar soğuk kesiyorum ki hissedemiyorum kendimi, üşüyorum, donuyorum. tam bu sırada önce ayak uçların ayak uçlarıma değiyor, bacakların bacaklarımın üstünde, kolların üstümü örtüyor ve eğer şanslıysam ellerin ellerimde buluşuyor. Bu kadar tatlı bir sıcak hissitmedim daha önce, beni hayata geri döndürüyor.
gün bitmeden saatler akıp giderken daha özledim seni. buz gibi ayaklarımın, tatlı sıcaķ ayak uçlarının sıcakğıni ozledim sensiz koyduğum her an başımı ve şimdi. nefret ettim.
senden başkasını sevemiycem, bütün zaman kiplerinde. Başkasını sevmek, benim elimde değil. bunun en güzel yanı seni gerçekten sevebilicek kadar şanslı olmam.
bu bilmek sana rahatlık verebilir, bazen de nefret. nefret de sevgiye dahil senin ki değil belki ama senin ki bile benimkine dahil.
