her anne bir değildir. Bazıları çocukları için her şeyi yapar bunlara diyecek lafım yok helal olsun işte onlar gerçek annedir ama bazıları sadece çocuğu doğurur ve atar bir köşeye bazılarıysa çocuğa psikolojik baskı uygular babasıyla bile arasını bozar çocuğun her şeyini kısıtlar öz güvenini mahveder çocuğun sürekli milletin çocuğunu örnek gösterir yok şunun oğlu şöyle yok şunun kızı şurayı kazanmış sen bir boka yaramadın senden adam olmaz seni doğuracağıma taş doğursaydım ... gibi bir sürü laf söyleyen anneler var bu laflarıyla çocuğun kalbini paramparça eden onu inciten ruh sağlığını bozan anneler var hayır madem milletin çocuğuna bu kadar meraklısın git onların annesi ol o zaman.. oysa biz şunun annesi senden daha güzel yemek yapıyor gibi küçücük bir laf etsek hemen tırnaklarını göstermesini biliyorlar bizde o zaman milletin annelerine özeniyoruz onların çocuklarını anlaması, anlayışlı olmaları, hoşgörülü ve affedici olmalarına sevgilerini daha sık göstermelerine özeniyoruz biz neden sürekli bunları annemize örnek vermiyoruz sonra onlar bizim yaptığımız her şeyi eleştirirken biz neden eleştiremiyoruz hatta yeri geliyor kendi anne babalarını eleştirip laf söylüyorlar dedelerimize falan yani. Ama biz onlara tek bir kelime edemiyoruz. Neden çünkü onlar kutsal cennet onların ayakları altındaymış onların her şeyi yapmaya hakları varmış hatta evlatlarını durduk yere incitmeye bile anne babalarını sevmeyen Allah'ı sevmezmiş... Böyle klişe laflarla çocuğun beynini yıkayan ve bu sözlerin ardına sığınıp bunları kullanarak evladına eziyet eden anneler var. Kendileri suçlu olsalar bile çocuklarıyla küs kalıp onlardan özür bekleyen anneler var.. Af dilenmesi o kadar hoşlarına gidiyor ki.. çocukta garibim haklı olsa da sırf annesi diye ona olan saygısından onu affedip duruyor.. Başlatmayın anneliğinden şimdi.. Her anne bir değildir.. Ha tabii kide bunun aksi örnekleri de var. Evlatlarını dinleyen,arkadaş gibi olan,onu affeden,merhametli annelerde var. Onun ruh sağlığına dikkat eden, psikolojisi bozulmasın diye söylediklerini, yaptıklarını iki kez düşünen annelerde var. Onları incitmeyen anlayışlı anneler de var... onlara diyecek sözüm yok. Buradan öyle annelerin ellerinden öperim işte onlar kutsal. Önemli olan çocuğunun sevgisini kazanmak. Nefretini değil. Bazı anneler adeta çocuğunun nefretini kazanmak için ellerinden geleni yapıyor. Sonra da çocuğum neden beni yeterince sevmiyor, neden başka çocuklar gibi değil, neden komşunun falanın çocuğu gibi değil, neden bana saygı göstermiyor, neden başarısız, neden sağlığı yerinde değil.... gibi milyonlarca yakınmalar.. Cevap gayet açık değil mi senin yüzünden bu halde bu çocuk.. Bir kezde dön kendine bak, kendini eleştir acaba ben mi hatalıyım ben annelik görevini ne kadar yerine getiriyorum diye dön bir kendine sor. Ben çocuğumu ne kadar anlıyorum, ona ne kadar sevgimi şefkatimi gösteriyorum diye sor kendine. Unutulmasın ki annelik sadece doğurup büyütmek değil ya da onun cebine harçlık koyup sırtına çantasını takıp onu okula göndermek, ona yemek pişirmek değil; onu anlamak, ona şefkat göstermek, yeri geldiğinde onunla dertleşmek, kendinizi onun yerine koyup olaylara bir de onun gözünden bakabilmek, onu affetmek, ona çok başarılı olmazsa bile seninle gurur duyuyorum, iyi ki seni doğurmuşum demektir. Küçük aferinleri çok görmeyin onlara.. Sadece kendilerini övüp çocuklarını her gün aşağılayan anneler tanıyorum ben.. Onların yaşamını kısıtlayan, adeta hapis hayatı yaşatan, arkadaş edinmesini engelleyen, dışarı çıkıp nefes almasına mani olan anneler tanıyorum ben..
