evin içinde korkunç bir sessizlik vardır. sadece annenizin hıçkırıkları duyulur. hastadır anneniz, ötesi yok.
siz de ağlamak istersiniz. kendinizi parçalamak! ölüme dair hiçbir şey yakışmaz annenize. ne münasebet? ama akmaz gözyaşları! donmuş gibi olursunuz, her yanınız buz keser... yanına gidip annenize sarılmak istersiniz. acılarını, korkularını dindirmek! ama yüzleşmeye yüzünüz yok. kim daha çok parçalanmış görmek istemezsiniz o an...
bir şarkı çalınır kulağınıza. "gitme, sana muhtacım!" arkası gelmez, sonrası yok. kaç yaşında olursanız olun, annenizin sevgisine hep muhtaçsınız işte! "beni öldür öyle git anne" demek gelir içinizden. o yokken bu dünya nasıldır bilmek istemezsiniz ki...
çok acıtan bir şarkıdır bu, çok kanatan. karşılıksız ve sonsuz sevdiğiniz bir insana çaresizce yalvarırken aklınıza gelecek bir şarkıdır. daha ne diyim?
