Çocukluğum bu ağaçların arasında geçti. Yapraklarından gübre yaptık, meyvesinden soframıza zeytin, yağıyla yemeğimizi Pişirdik, yaralarımızı tedavi ettik. Hatta kurumuş dallarıyla kışın Sobamızı tutuşturduk.
Bana hep ağır başlı, ciddi bir izlenim bıraktı bu ağaçlar. Kolay değil koca bir köyün tek geçim kaynağı. Kaç boğaz doyuruyordu. Hatta yılan yavrularına ve kaplumbağalara gövdesindeki kovuklar yuva oluyordu.
Bizde çok eski 2 tanesi vardı ki dedemin demesine göre en az 300 yıllıktılar. Dedemin babası zamanında bile çok eski oldukları anlatılırmış. Dedem o ağacın meyvesini toplamaya başlamadan önce itinayla o 2 yaşlı ağacı öperdi. Babamı öpüyorum gibi oluyor derdi.
Yani velhasıl kelam 2-3 kuruşluk çıkar için yok edilmeyecek kutsal ağaçlardır. Yarın öbür gün cocuklarımızın bizi hatırlayıp öpmeleri icin yaşatılmalıdır.
