bir zamanlar uyandığınızda onun "günaydın" mesajıydı ilk gördüğünüz şey, sizden geç uyurdu hep.
uyumadan önce en son duyduğunuz onun sesiydi.
ne kadar manalı geliyor kulağa, aşk var sonuçta işin içinde.
önce ekstradan diyebileceğimiz "iyi geceler", "günaydın" mesajları gelmemeye başlar.
sonra birbiriniz için kullandığınız özel kelimelerin yerini sıradan "canım" kelimesi alır. sonra o da gider zaten, yalnızca isim.
gerektiğinde msj atılır. aslında gerektiğinden de değil ya, konuşmamak için.
"birlikte ama yalnız iki yabancı" yı yaşamaya başlarsınız, önceden yalnızca hoşunuza gittiği için dinlerdiniz, şimdiyse söylüyorsunuz.
daha da uzamaz zaten.
artık sevgiliniz değildir, başında eski sıfatı vardır. birisi "o kim" dediğinde isim söylenip geçilmez, belirtilir mutlaka "eski sevgilim" diye.
bi günaydını, iyi geceleri eksik etmeyen sevgiliniz...
artık yolda gördüğünde bir merhabayı esirgeyen eski sevgiliniz.
boşuna mı yaşandı o kadar şey?
bi selam, fazlası değil ki.
bu kadarını hak etmez mi bitmiş de olsa bi ilişki.
evet, çoğunlukla.
