hiç sevilmedin üzgünüm. mahalledeki arkadaşların oynadıkları oyunlarda bile istemedi seni gerçi çokta umrunda değildi. neyse hiç unutmayacaksın mesela oyuna alınmadığın için bahçenin köşesine oturup ağladığını. bunlar senin ilk hayal kırıklıkların idi. sonraki hayal kırıklıklarını düşünecek olursak onlar da neymiş ki derdim sana. farklı bir çocukta değildin, ailesinin şımarık çocuğu da değildin öyle.. aslında niye sevmediler seni inan hala bilmiyorum. bahçenizin ortasına küçücük bir bahçe kurup yetiştirdiğin bitkilerle konuştuğunu bile hatırlıyorum. bunu hatırladığıma göre çokta yaşlanmış olamam. ve biliyor musun; geçen günlerde o sokaktan geçtim. senin dışlandığın oyunlara alınmadığın sokaktan. niye bilmiyorum hüzünlendim be. seni hiç özlemiyorum çocukluğum. sen benim doya doya yaşayamadığım büyük eksikliksin.
