Sevket Gunes
Az önce
Korku filmi seyrediyordum.
Semptomlar süreklilik gösteriyordu.Kendimi güvende hissetmiyordum.
Üşüyordum.
Uykularımın arasında titreyip sağ bacağımla beraber yatağın içinde öne doğru zıplıyordum.
Bölünen uykulara rağmen yeniden uyuyup şarj olmaya çalışıyordum.
Erken uyanmak zorunda kaldığım anlarda dışarıya çıkarken hala uyuyan tarafı vardı kafamın.
Siyah asfaltlar boyunca rüzgara karşı giderken aklım kafatasının içerisinde ıslanma tehlikesi olmadan beni yönetiyordu akıl oyunlarıyla.
Dışarıda üzerime şimşekler çakıyor gökyüzünden boşalan yağmurlar yağıyordu.
Asfaltın üzerinde sulu halisinasyonlar görüyordum.
Biraz sonra suların içerisinde boğulacaktım.
Gözlerimi kapıyorum ara ara rüzgara karşı yolculuklarımda.
Kafamın içerisinde biriken senaryolar hatıralarımla karışıyor.
Korkularımızla karışıp kanımıza karışanlar semptom olarak çıkıyor karşımıza.
