Mutsuzluğun kaynağı olan özgüven yetersizliği, değersizlik hissi ve işe yaramazlık duygu durumuna karşılık; sevmek, sevmek ve bir daha sonuna kadar çıkarsız sevmektir bu işin panzehiri.
Sevince bünyeye gelen perspektif güncellemesiyle dünya bambaşka bi yer olur. Dünyan "o" olur.
Her an hatta geleceğinin iyiliğini düşünür, mutlu olmasından başka bir şey istemez olursun ya. Heh işte bu ruh hali depresyonu uçak moduna alır. Kortizolle serotonin mücadeleye bile girişmez, o derece.
Bize verilen sevme yetisinin sınır tanımaması sebepsiz midir?
Yoo dostum yo. Bi sev hele sen. Canından can olsun da gör bi.
Neticede yine bir amaca bağlamak gerekir hayatı. Öyle ya da böyle. Güzel sevin. *
