aslında çok kolay da bir iş değil bana kalırsa. 7-8 yaşından 18 yaşına kadar oynadım. lisanslı, sağa sola maça giden bi çocuktum.
futbolu çok seviyordum, hala çok seviyorum izlemeyi de oynamayı da. ama ne bileyim hiç futbolcu olma hayali kurmadım.
18e basmadan işte sözleşme önerdiler. futbolla ilgilenen hemen herkesin bileceği bi kulüp. o sene 2. ligdeydi takım, yani şimdinin süper liginin altındaki 1. lig. bu sözleşme önerisini ben çok sonradan duydum ama. babama söylemişler, o da aklımda hiç yok diye gelip söylememiş bana. söyleseydi de değişmezdi. ben okumak istiyordum.
aslında bakmayın gerçekten çok disiplin isteyen bir iştir. günde 2-3 antrenmana çıkardık. uykumuzu tam almamız lazımdı, yemek düzeni önemli. bi de ben disiplinli bi tipim, çok dikkat ederdim.
siz bakmayın bizim gevşeklerin hayatına futbolu seven, saygı duyan adam asker disipliniyle yaşar. yemeğine, uykusuna, sevişmesine her şeyine dikkat eder. mesela, haginin futbolu bırakma nedeni buydu. artık böyle yaşamak istemediği için bıraktı. yoksa babalar gibi oynardı.
o zaman benim kestiğim adamlardan 3 tane orta saha oyuncusu profesyonel oldu mesela. benden çok paraları var mı? kesin vardır. ben pişman mıyım? değilim. şimdilerde işten çıkıp gençlerle halı saha yapmaya gidiyorum. defansın göbeğinde, az koşup top kesiyorum, geriden oyun başlatıyorum. mutluyum hehee.
