sonsuz gidisiyle sozlugun tek yurek olmasini saglamis yazar.
olum bu, taniyan tanimayan herkesi dusundurur. yeniden, yeniden dusundurur. gecmisini sorgulatir insana. dunyada hergun birileri oluyor, evet! ve sanildiginin aksine goruldugunde, duyuldugunda hicbirine kayitsiz kalinmiyor. 3. sayfa olumleri de olsa, sacma bir kaza da olsa, bir tanidiginizin uzaktan tanidigi da olsa... hayatta kucuk bir dokunusu da paylasmis olabilirsiniz, bir kavgayi da... ya da hic rastlasmamis... ama duruyorsunuz iste, bir anligina da olsa... hic taninamayacak olani, sevenlerinden bir parca dinlemeye calisiyorsunuz... neden? insaniz biz, insan! riyakar miyiz? evet zaman zaman riyakariz da! ama soz konusu olum olunca, dururuz. sag, sol, yukari, asagi fark etmez o vakit. demem o ki; bir insanin arkasindan rahmet dilemek * riyakarlik degil, insani bir seydir!
ditty nin biricik dostlari; size sabir ve paylasimlarinizdan, yasanmisliklarinizdan guc almanizi diliyorum.
