Yolculuklarımı uyuyarak geçirdiğimden gecesi gündüzü fark etmeyenlerdir. Otogardan çıkınca kafamı koyarım hopp araç durur durmaz uyanırım mola mı yapar geri oturur kafamı koyar ineceğim yerde yine uyanırım. Hep öyledir. Yine de ayrı bir tadı olan yolculuktur. Nedense hep eskileri hatırlatır. Çocukluğu özellikle.
