ölüm hep uzak gelir ya insana...
tanıdıgın tanıdıgıdır önce, üzülürsün...
sonra çember daralır biraz
tanıdıklarına gelir ölüm, kahrolursun, acır kanar bi yerlerin...
cogu insan ölüme üzülürken bile bencilleşir aslında, kendisine gelmesinden korkar sıranın, saka olmadıgını anlar belki de, ama tek üzüntüsü gidene degildir.
su an pek mantıklı cümleler dökemem biliyorum. 5 gun once son entrysini girmiş, simdi yok.
mekanı cennet olsun...
dip not: yakınlarına , onu tanıyanlara bas saglıgı diliyorum
