geçenlerde belim tutulmuştu üzerinize afiyet. canım çok yanıyordu ama öyle böyle bir ağrı değil. neyse yattığım yerden doğruldum, ayağa kalktım orada kitlendim kaldım. ne ileri ne geri hiç bir şekilde eğilip doğrulamadan ayakta yaklaşık 5-6 dakika kitlendim.
gece saat 3 suları idi ışık'lar kapalıydı sokak ışık'ları vardı evin içinde o kadar. telefonumuda yere düşürmüştüm. eğilemediğim için yerden alamıyordumda. acaba dedim kendimi yere atsam yığıldıktan sonra ambulansmı çağırsam diye düşünürken telefonun ışığıda söndü. şarzı bitti.
işte o an anladım. dedimki ben böyle yaşamanın, böyle hayatın ta evveliyatını sikeyim. öyle belimin açılmasını bekledim yavaş yavaş hareket ettim geçti gitti işte. o geçti gittide geçmeyecek şeyler hala canını yakıyor insanın be kardeşim.
