hüzün verir, çokça için ezilir. aklının ve kalbinin insafına kalırsın anımsamak istersen. aradan çok zaman geçiyor, sesini soluğunu unutuyorsun. sonra bakıyorsun, sana gelince elleriyle visörü kapatan insan başkasıyla, başkalarıyla neyse şimdi. başlayacam yazmaya brell yine bizi bunalıma soktu diyecekler. beraber çekindigimiz 2 tane fotoğraf var, onda yok biliyorum ama bende var. kendisi çektiği halde onda yok! bilmez ki kırdığı kalbin sahibinde onun yüzlerce fotoğrafı var, hala dururlar. onda benim 1 resmim bile yok biliyorum. zaten onda ne var ki bana dair fotoğraf olsun. ben onda yokluktan o bende çokluktan ibaret...
