bir şeyler yazmalıyım buraya... az da olsa arada sırada da olsa meslektaşım olmasının da getirisiyle birebir bir şeyler paylaştığım uzaktan bir arkadaşın ölüm haberini aldığımda bir şeyler yazmalıyım. zira ne cenazesinde hazır bulunabileceğim e kendisinin arkasından bu bir şeylerin yazılabileceği bir taziye defteri olacak. evet buraya yazmalıyım ama ne? ne acısını içimden hissedebilecek kadar yakınım kendisine ne de ölümüne her gün gerçekleşen bir doğal olay olarak yaklaşabilecek kadar uzak... belki bir gün aynı haber buraya benim başlığım altında yansıyacak belki de o haberi verecek kimse bile bulunmayacak kimsenin de ruhu duymayacak. bütün bunların muhakemesini keşke kendiyle yapmak mümkü olabileydi; son derece de keyifli bir şekilde karşılıklı uzun mesajlarımızı iletirdik ama hayatta keşkelere ne kadar yer var ki. dolu bir insan olarak giderken senle paylaşabileceklerimin pek azını yakalayabilmiş olmanın burukluğunu bıraktın bana; ruhun şad olsun üstad!
