"acı" nedir diye sorulmaması gerekir artık bu ülkede.
boğazımızda düğümler birbirinin üzerine yığıldı kaldı, akacak gözyaşı yok artık.
kim bilir kaç çocuğun rüyaları yarım kaldı? bu çocukların alacağı karne sevinci bitti, üniversite için girilecek sınav artık özelliğini kaybetti, onların yarım hayalleri ve kırılmış bir hayatları var artık.
evlat acısı çeken anne ve babaların sayısı her geçen gün artıyor bu ülkede, kardeşler ağabeylerini kaybediyor, gelinler ellerindeki kına kaybolmadan eşlerini kaybediyor, bebeler daha doğmadan kimsesiz kalıyor, elinden tutup oynayacağı baba yok artık...
ve birileri çıkıp "başımız sağ olsun, yaralar sarılacaktır" demesin artık.... "koruyamıyoruz, yapamıyoruz" demek de bir erdemdir.
