bırak deliliğimle baş başa kalayım:
dostum, göründüğüm gibi değilim. görünş sadece giydiğim bir elbisedir.senin sorgularından beni, benim kayıtsızlığımdan seni koruyan, özenle örülmüş bir elbise... benim içimdeki 'ben', dostum, sessizlik içinde oturur, sonsuzluğa dek kalacak orada, doyulmaz, erişilmez.
ne söylediklerime inenmanı ne de yaptıklarıma güvenmeni isterim; çünküsözlerim senin aklından geçenlerin dile getirilmesinden, yaptıklarımsa umutlarının eylemleştirilmesinden başka bir şey değildir.
'rüzgar doğuya esiyor' dediğin zaman 'evet, doğuya esiyor' derim; çünkü düşüncelerimin rüzgarda değil, deniz üzerinden dolaştığını bilesin istemem. bırak denizimle baş başa kalayım.
senini için gündüz olduğu zaman dostum, benim için gecedir. böyle olsada beni yeşil tepelere değerek oynayan öyle vaktini, vadiden süzülen mor gölgeleri anlatırım; çünkü sen karanlığımın türkülerini duyabilir, nede yıldızlara çarpan kanatlarımı görebilirsin. görmemenden, duymamandan hoşnutum ben. bırak gecemle baş başa kalayım.
sen cennetine yükselirken ben cehennemime inerim. o zaman bile bu ulaşılmaz uçurumun ötesinden seslenirsin 'arkadaşım, yoldaşım'. bende sana seslenirim, 'yoldaşım, arkadaşım'. çünkü cehennemimi görmeni istemem. alevler görüşünü yakacak, duman burnuna dolacaktır. senin gelmeni istemeyecek kadar çok severim cehennemimi. bırak, cehennemimle baş başa kalayım.
sen gerçeği, güzeli, doğruluğu seversin; bende sen hoşnut olasın diye bunları sevmenin yerinde ve iyi olduğunu söylerim;ama içimden senin sevgine gülerim. genede gülüşümü görsün istemem. bırak kahkahalarımla başbaşa kalayım.
dostum, sen iyi, ihtiyatlı, akıllısın; hayır sen eksiksizsin... bende seninle ölçülü ve düşünerek konuşurum. oysa ben deliyim ama gizliyorum deliliğimi. bırak deliliğimle baş başa kalayım.
dostum sen benım dostum değilsin, ama ben bunusana nasıl anlatacağı? benim yplum senin yolun değil, genede birlikte yürüyoruz el ele.
