insanın iç hesaplaşmalarının esiri olduğu zamanlarda çokça hissedilir. hiç kimseyi görmek istemez kendini yalnız hisseder bu dünyada tek başına kalmıştır sanki insan bu anlarda suçu başkalarına atar hep suçlu başkalarıdır oysa irade bizim irademizdir ama suçu hayata atmak birazda olsa rahatlatır insanı aslında başkalarını suçlarken de kendimizden kaçarız hep, böyle şeylerin ilacı kabul galiba kabul etmek her ne kadar zor olsada.
