çocuk yüreğidir, bakışıdır..
çocukluğun vermiş olduğudur asıl tüten, çocukların sımsıcak kalplerinin.
annelerinin babalarının elinden tutarak sıcacık bir yuva düşlerler, hep öyle gitmesini isterler, dilerler ve hatta buna inanırlar.
oysa ki çok değil birkaç sene sonra anlayacaktır herşeyin öyle gitmediğini çocuk.. annesiyle babasının ellerinden başka başka yerlerde, zamanlarda tutabildiğini görecektir..
o resimlerde çizdiği anne-çocuk-baba diziliminde anneyle babasının arasında artık bir köprü olamadığını..
babasının yanındayken annesini, annesinin yanındayken babasını özlediğini..
daha da büyüyünce anlayacaktır annesiyle babasının arasında eskisi gibi bir köprü olması gerektiğini.. ikisini de yanında istediğini ve yıkılan her köprünün onarılabileceğini görecektir.
yukarıda ki mısraları annesi-babası *ayrılmış olanlar daha iyi anlayacaklardır, bir parça bulacaklardır kendilerinden..
