2003 yılında hayal ettiğim, günlüklerime yazdığım yerdeyim. Çok çalıştım, didindim, inandım, dua ettim..
Buraya ulaşmam hayatımın yarısından biraz fazlasına mal oldu.
Bi' gün şurada olduğumda şöyle yaparken dinleyeceğim müzikler listem vardı onları taa o zamanlardan bu yana dvdlerde ve listelerde saklayıp bugüne ulaştırmayı başardım. Çoğunu hayal ettiğim gibi yaşadım, dinledim. Yıllar önce bir arkadaşıma, Sanki yurtdışında bir kongreye katılmışım da oradan yazıyormuşum gibi bir mektup göndermiştim. Üzerinde 2019 yazıyordu hayali mektubun.. Geçen yıl gerçek oldu aynısı.. Tuhaf bir his bu. On yıl önce, gelecekteki evimde, bugünümde görmek için bir köşede sakladığım eşyalarım, biblolarım var. Onlarda benimleler şu an.
Ama her ne kadar olmayı arzu ettiğim yerde olsam da o hayatı yaşasam da eksik olan bir şeyler var.. Büyük şeyler.. Bunları hesap etmemiştim doğrusu.. Bilememiştim o Zamanlar. Aklımın ucundan dahi geçmemişti. Şu günlerde, Misonumu tamamladım, ideallerime dokundum gibi geliyor. Öyle hissediyorum sanki.. Yeni düşlerim var artık. Bugün ile bu yer ile alakası olmayan düşler, dünyalar..
Şimdilerde ise 40'lı yaşlara varmayı, saçlarımın hafiften beyazlamasını, hayatımın biraz daha oturup düzene girmesini ve bazı konularda durulmuş olmayı hayal ediyorum.. Bir de kız çocuğum olsa mesela, fena olmazdı hani..
Çok istersem, inanırsam, çok hayal edip, özenle emek verirsem ve dua edersem bugün olanlar gibi bunların da olacağına inanıyorum.
Biliyorum ki, Allah sandığımdan daha büyük ve o dilediğinde olmayacak şey, gerçekleşmeyecek hayal yok.
Hasılı kelam, özendiğinim hayatın sahibinin gelecekteki halim olmasını diliyorum..
Üzerimde iğreti duracak, özenilecek Emanet hayatlara ve hayallere lüzum yok. Küçük olsun, benim düşüm olsun.
