Adam ona bir ad yakıştırmak istedi. Yakıştırdığı her adın onu ele vermesinden korktu. Kendini olur olmaz bir anlamın pençesine kaptırmak istemiyor, kendini ele vermek istemiyor. Nun diyor olmuyor. Vav diyor, olmuyor. Ra demek istiyor. Sonra tüm sesleri topluyor. Bir araya çıkan seslerden bir kadın, bir sevgi meydana geliyor. Ona doğru eğiliyor: "sen osun" diyor. "Tanrının bana eş olarak gönderdiği..."
"Ben o'yum diyor kadın "tanrının sana seçtiği..."
"içim sana ısındı" diyor adam.
Uyumsuzlar/ rasim özdenören
