Neden gerçekten bilemiyorum, sanırım auram yüzünden sözlük. Insanlar üzerinde saçma bir unutulma potansiyelim var. Annem için dahi olsa.
Bugün doğum günüm. Doğum günümün kutlanmasını falan beklemem. Hatta arkadaşlarımın pek çoğu bilmez, ben bilerek söylemem. Gerçi bilseler de sanmıyorum önemseneceğini ama neyse konu bu değil.*
O yüzden hep derim ki ailem hatırlasın yeter. Öyle hediye falan da beklemem. Sadece sabah iyi ki doğdun deyip sarılınsın yeter.
Annem abiminkini beş gün kaladan beri saydı bu yıl. Hep öyle yapar. Hatta pasta alalım falan der. Kendince güzel yemek yapar falan.
Bugün benimkini unuttu. Abim mesaj atmış bugün sipidinin doğum günü diye. Öyle aradı okuldayken. Sabah okula giderken uğurlayan annem telefonda kutladı.
Zoruma gitti sözlük. Geçen sene de unutmuştu. Hatta "yarın ayın 26 sı, maaş alıcam." demişti ve ben çok kırılmıştım içten içe. Maaştan daha mı önemsizim? diye.
Ciddi manada doğum günlerimden hoşlanmıyorum.
Edit: bu doğum günü olayı tamamen bir güncel örnektir. Mesela aynı annem "bana baksa baksa oğlum bakar." gibi cümleler kurup, abimle Ben yan yana otururken ona "çay ister misin?" diye sorup ayağına getirir.
