Beklenmeyen insanların yaşattıklarından doğan büyük hayal kırıklıkları yalnız bırakır insanı.
zarar görmüştür , yara almıştır ve kalan umutlara sığınmıştır yalnızlar .
Zaman geçer "acizim ben " nidaları yükselir yürekten .
Zaman geçer umutlar çöp olur, kalp taşlaşır , duvarlar örülür ,
Zaman geçer bir çiçek gibi solup gider o umutlar ve asıl serüveni başlar insanın
, işte o an kendi benliğine sözler verilir.
asla ile başlayan sözler bunlar .
ondan sonra da ne suya ne de sabuna dokunmaya korkarlar .
yalnızlığın asıl nedeni yaşanmışlıklardır aslında .
