işi gücü olmayan, kitap okumayan, başkalarının sırtından geçinen, baba parası yiyen, evine ekmek götürebilecekken götürmekten aciz erkeklerdir.
Öncesinde fakir erkek derdim ama şimdi düşünüyorum da, beyin fakiri olmasın insan.
Allahım böyle boş beleş tipleri uzak tut benden. Amin.
Sanırım içimdeki minik piremses büyüyo arkadaşlar. Hayatın gerçekleri tokat gibi çarpıyo suratıma... Ekmek olsun taştan olsun beaağğ.
Ay pardon sevgi miydi o? Olsun, taş kemirelim.
Şu an bunları birkaç ay önceki ben duysaydı şayet; aç kalınca gidip sevgi kaynatır içersiniz, aşkınızı ekmek arası yapar yersiniz derdi...
Yak gel bildiğin ne varsa, sat gel gözüm yok para pulda. Dırırırım.
Edit: yok neymiş zengin bi erkek beni üzmüşmüş. Bak bak bak senaryoya bak.
Hangi hadsiz beni üzebilir? Ben üzülmem, üzerim.
Canım illa bir şeye üzülmek istiyorsa kendi kendime üzülecek konu bulurum. Yallah.
Yalnızca gözlemlerime ve tespitlerime dayalı bir entry... Üzülme müzülme yok. Tekrar yineliyorum; yallah.
