Ne yazacağımı ne yapacağımı bilmiyorum.
Şarabın sarhoşluğu gece boyunca sürüyor ama gribal enfeksiyonun kafası gün boyunca geçmiyor.
Güneşe bakamadan kışlık kıyafetlerin içerisinde ter ter dökülürken resmen döküldüğümü söylüyordu ana haber bültenleri.
Sahaya çıkmak için ısınırken buharlaştığımdan bahsedip sonra bana sormadan sonra ki sayfaya geçiyorlardı.
Sayfaların rüzgarını yüzümüzde hissediyorduk.
Her sayfada kelime kelime mutlu olup durmadan esen rüzgardan dolayı mutsuzluğumuzu gökyüzüne iletiyorduk.
Balçığa saplanan bedenimizi yöneten kafa tasımız çatıdaki anten gibi kanalları çekmekte zorlanıyordu.
Kafa vücudu yönetiyordu.
Sinyalleri tam olarak algılayamamasında denge kendini yitiriyordu.
Yağmur bulutları güneşin önüne geldiğinde sinyaller kesiliyordu.
Güneş girmeyen eve doktor girer gibi ayakta durmakta zorlanıyorduk.
Yaşamak için mutlu olmak zorundaydık.
Yoksa kafamız bizi sonsuz mutsuzlukla tehdit ediyordu.
