bu tip insanların gerçekte konuşacak bir şeyleri yoktur. insan hayatı ev ile iş arasında geçince ne yazık ki anıları da bu minvalde olur: iş ve dedikodu. o kadar sıkıcıdırlar ki mafya dillerini kesse de bir daha konuşmasalar diye hayal edersin. bu tip insanlar hayatın talihsiz tarafıdır. çorak birer araziden farksızdır. kimselerin dokunmak istemediği angarya bir iş gibidirler. ama onların nezdinde kendileri çok eğlenceli ve çok kültürlüdür.
ah ah nerde kahve ortamlarında takılan o eski hoşsohbet şairler!
