Bazı yazılanları okuduğum zaman çok üzüldüm. Hep söyledim her zaman da söylemeye devam edeceğim. Bir çoğumuz anne baba olmadan annelik ve babalık yapıyoruz. Başka insanların çocuğunu çok sevmek,yeri geldiğinde günlerce onların dertleriyle uğraşmak ne demek acaba kaçınız biliyorsunuz? Saatlerce ağlayan bir çocuğu hiç bıkıp usanmadan susturmaya çalışmak ve sadece yüzündeki ufacık bir gülümseme için elinde avucunda ne varsa ortaya koymak ne demek biliyor musunuz? Yeri geldiğinde evde ailesinin umursamadığı,bir kenara attığı çocukları hayata bağlamaya çalışıyoruz.
Sayfalarca yazı yazabilirim yaptıklarımızla ilgili. Ama bu şekilde düşünen insanlar için ne dersek boş aslında.
Ben bu mesleği parası için yapmıyorum. Çok daha fazla para kazanabileceğim meslekler var. Ama biliyorum ki hiç bir meslekte beni karşılıksız seven bu kadar çok insanla bir arada olamam. Tüm yaptıklarına rağmen her sabah,her akşam size koşup "öğretmenin sizi çok seviyorum" diye sarılan o minicik kalpleri hiç bir şeye değişmem.
Çocuklarla çalıştığınızda hayatınız değişir. 12 yıl hayatımı mahvettiler diyen arkadaş yeri geliyor günlerce öğrencilerim için ağladığım zamanları hatırlıyorum. Biz hiç mi bir şey yapmıyoruz? Ben çocuğunun doğduğu günü bilmeyen anne babalarla tanıştım.
Eğitim ve öğretim sadece öğretmenin yapabileceği bir şey değildir. Bizim elimizde sihirli değnekler yok. Ama emin olun bu mesleğe başladığımdan beri öğrencileri için herşeyi yapabilecek insanlarla tanıştım.
Kim ne derse desin yaptığım işle gurur duyuyorum. Sevginin ne demek olduğunu öğrendim ben bu meslekte.
Yazında bizim keyfimiz için tatil yapılmıyor.
