Ben de hep derdim ki erkekler de insan. Aglayabilirler pek tabii. Canlari yandiginda, yakin birilerini kaybettiklerinde aglasinlar. Bize mi soracaklar derdim.
Taa ki bir erkek arkadas edinene kadar. Farkli sehirlerde yasiyorduk kendisiyle. Cok yogun gorusemiyorduk ama olsundu. Her ayrildigimizda agliyordu. Ama hepsinde. Tam ben duygulanacagim aglayacagim bakiyorum o agliyor bu defa ben susup onu teselli etmeye basliyordum. Yani demem o ki roller degisiyor cok da aglamayin lan. Abartmayin yani. Birakin kiz da aglayabilsin azicik. Ayrildigimizda ne hale gelmistir dusunemiyorum. Keskin sirke kupune zarar demisler ya cok duygusallik da zarar bence.
