bosna daki savaş sırasında tecavüze uğrayıp daha sonra o çocuğa annelik yapan esma nın hikayesini anlatan ve dün akşam tekrar televizyonda yayınlanan film.
filmi izleyince dünyada bunlar olurken biz neredeydik,neler yapıyorduk,engel olamazmıydık düşüncesi insanın beynini kemiriyor.
oysaki sadece üzülmek acımak elimizden geldi.tıpkı filmdeki esma nın anlattığı gibi.
esma dün akşam televizyonda brezilya ile ilgili belgesel izlediğini,adamın çok fakir olduğunu ve ölünce cenazesine kimsenin gelmediğini anlatıp,buna çok üzüldüğünü ,adama acıdığını anlatıyordu.meğer ne tuhafmış,insanın acıyıp üzüldüğü birinin başka birine acıması...
