nitelikle değil nicelikle uğraşıldığı için gelinen sonuç.
dünya genelindeki tarım -gıda politikalarının getirdiği nokta bu.
dürüstlükte bu politikanın yendiği yok ettiği erdemlerden ne yazıkki.
bu tür konularda işletmeler tek başına hareket etmiyordur haliyle organize şekilde izin verenden kontrol edenden üretimi yapan firmaya dek uzun bir zincir söz konusu.
üretimde kazanç odaklı düşünüldüğünde hedef kitlenin sağlığı "asgari şartlarda" dikkate alınıyordur.
gıda maddelerinden protein ayrıştırılıp alınmıyordur. ana protein kaynağı miktarı katkıların gereğinden fazla konulmasından dolayı oranı düşüyordur. yazar arkadaşın belirttiği gibi ürüne konulan su, nişasta vd. vb. vs. miktarı gereğinden fazla olduğu için birim protein miktarı azalıyordur.
ve bu sadece protein konusu değil.
başlı başına koskoca gıda sağlığı konusu. hangi gıda alanına bakılsa mutlaka bir hile ile karşılaşılabiliyor. tüketicinin güveni oldukça sarsılmış durumda.
gıda ürünlerinde normallik kavramı çok değişti.
gdo ile tanışmayan sebze az. vardır sanırım. havuç--pırasa- turp -ıspanak olabilir belki.
en çok tüketilen domates biber salatalık gibi ürünler tamamen gdo'lu. üretim tüketime yetişemediği için. ilk duyduğumda inanamadığım uygulama;
satmalık ilaçlı sebze meyve
evde yemelik ilaçsız meyve sebze.
yine bu alanda yanlış bir yaklaşım kabullenilmekte o da doğal ürün ile organik ürün karmaşası.
hibrit tohum ile üretilen saplı yapraklı sebze ile saman içinde sunulan yumurtalar doğal organik ürün diye her yerde satılır oldu. doğal tohum kullanmanın suç sayıldığı zamanları yaşıyoruz.
ekim 2006 da 5553 sayılı tohumculuk kanunu ile tohum ıslahı yapan şirketlerin hakları düzenlenip devlet eliyle ıslahcı şirketlere pazar yaratılması güvencesi sağlandı. ülke içindeki tarımcılık bundan daha çok etkilendi. haliyle meyve sebzeden başlayan bu arızalı sağlıksız ysptırım hayvancılığı da etkiledi.
burada bu başlığın gösterdiği tepki haklı bir sorgulama. nerede ne nasıl oluyor sonuçları nelerdir görmek gerekir.
asgari ücretin açlık sınırından düşük olduğu bir ülkede tek tip beslenmeye mahkum olan çocukların olduğunu düşünürsek peynir yumurta yoğurt süt deyip geçmemek gerek. ihraç edilen ürünün kalitesini iç piyasada görmek istemek önemli.
bu durum bir sonuç. uzun bir zincirin halkaları.
insanın insan olarak görülmediği değer verilmediği yerlerde,coğrafyalarda, bireyin kendini önemsemediği layık olduğu değeri önce kendi vermeyip yöneticilerinden bunu talep etmediği sürece maruz kaldığı kalacağı sağlıksız sistem bu olacaktır.
