Çevrem tarafından çok konuşkan biri olarak bilinmeme ve konuşmayı sevmeme rağmen yazmanın yeri her zaman ayrıdır bende.
Yazmak rahatlatır. Düşüncelerini alır akıtır aklından. Hiç yargılamadan seni dinleyen dostun olur defterler, sırdaşın olur. Sinirle birine konuşmadan önce öfkeni kusacağın silahın olur. Ne diyeceğini tartacagin terazin olur.
Kendimi bildim bileli yazarım. Günlük değildir ama olay. Birinci sınıfta çalışmışım günlük tutmaya ama sadece öfkelendigimde yazdığımı farkettim. O deftere yazılır, kapak kapatılır ve orada kalır bütün olaylar. Ta ki bitip, yırtılıp, yakılıp hiçliğe karışana kadar..
