Müthiş bir prodüksiyonu var. dikkat, devamlılık gerektiren bir dizi. Modern insanın artık nesneleşmiş oluşuna vurucu bir gönderme. Hem bir absürd komedi, hem eleştiri. Hikâyenin yaşandığı dünyada, biz seyirci olarak yalnızca yansımalardan karakterlerin gerçek görüntülerini görebiliyoruz. Ayna metaforunun kullanılması, camlardan, hatta çay kaşığından bile yansıma kullanılmış. Ana karakter Kurtuluş'un görünmez oluşuyla başlıyor hikâye, ancak seyirci için görünür halde. Her birimizin ne denli pasif, görünmez ve yalnızca temas ettiğimiz nesnelerin izin verdiği kadar varlık gösterebildiğimizi "yansıtmak" istemişler fikrimce. Sayın Onur Ünlü, beyninizin kıvrımlarında ne tür proje varsa dökün ortaya karışık. Bize bu lezzeti tattırdığınız için teşekkürler.
