açıkçası filmden beklediğimi bulamadım. prometeus alien serisine yepyeni bir soluk ve mitoloji getirmişti. ama maalesef bu mitoloji filmde korunamamış. prometeusun izleyiciye verdiği tüm o merak ve mistitizim toz bulutu gibi dağıtılmış. mühendisler nereden geldi neden dünyayı yaşamla doldurup insanları yaratmışlarken daha sonra neden yok etmeye karar vermişlerdi. bu soruların hiç biri yanıt bulmadı. davit'in tüm bu hikayeyi ve kültürü açıklamasını bekliyordum ama hiç bir şey göremedik. sadece kısa bir sahnede görebildik mühendisleri ki orada da olabildiğince insani biçimde resmedilmişlerdi. alien filmi izlediğimizi bilmesek ekranda gördüklerimizin uzaylı olduğunu kesinlikle anlayamazdık. film ne alien filmi nede prometeusun devamı olabilmiş. sanki hepsinin bir çorbası gibi. ayrıca baş rolde ki kadın karakterin imaj olarak teğmen repley'e bu kadar çok benzetilmeye çalışılması biraz ucuz bir numara gibi geldi bana. elzabet saw'ın gül cemalini ise hiç göremedik kısa da olsa görmek isterdim açıkçası. davitin çelişkilerinden kurtulup bir şeytana dönüşmesi fena fikir değildi ama walter'in da biraz çelişkiye düşmesini davit'in fikirlerine az da olsa meyil etmesini ummuştum ama hiç oralı bile olmadı. iki robot arasında ki kavga da bu yüzden yavan kaldı biraz sanki. filmde ki en güzel sahneler ilk ve son sahnelerdi. özellikle son sahnede tüpün içinde ki daniels'in davit'in kimliğini öğrendiği anda yüzünde ki çaresizlik ve acı çok güzeldi.
