Yıllarca yalnız yaşadım. Tercih ettiğimden değil ama şartlar öyle gerektirdiğinden. Yalnız yaşamak her şey yolundayken sabah kahvaltı ederken falan güzeldir. Ancak sıra duş almaya geldiğinde, üst raftan bir şey alırken, ampul değiştirirken, kanepeyi çekerken hiç iyi değildir.
Sıklıkla; ulan şimdi ayağım kaysa, sandalyeden düşsem, elektrik çarpsa, aşağı düşsem, şurada ölsem... iki gün sonra cesedim koktuktan sonra bulurlar beni diye düşünmeye başlarsınız.
