Gözlerimin önünü kara bulutlar kapatıyordu.
içimde kalan son insanlık yağmur yağacak zannediyordu.
iyi şeylerin akla gelmesi için kuruluş ayarlarının yerinde olması gerekir.
Devrelerden biri yada bir kaçı tonu kaçırdığında yalpalamaya başlarsın.
Binlerce yıldır dönmeye devam eden dünyayı artık dönemeyecek zannedersin.
Çarkın dönmek için rüzgara ihtiyacı var.
Rüzgar makinesinin önünde durman için ayakta kalmalısın.
Makineyi düzgün kullanmaz isen sokakta rüzgar toplamalısın sırt çantana.
Üfleyerek yelkenlerini rüzgarla dolduramazsın.
Ayakta kalmak için sağlıklı olman lazım.
Kafatası hücrelerimin bariz çoğunluğunu alkolle ezdikten sonra aklıma hala bir şeylerin gelmesi lütuf gibi bir şeydi.
Yeryüzünün kaçta kaçının su kaçta kaçının kara olduğunu öğrenmeye çalışırken kahve molalarında sadece kendimi düşünüyordum.
Çağırmayın beni artık dışarıya.Katmayın hayatın işleyişine.
Bırakın beni;
Ameliyat masasında değilde uyuduğum yatağımda kalayım.
Hayat kaldığı yerden devam etsin.
