düşüş dönüşüm

entry22 galeri
    7.
  1. YIKILIŞ



    Sonbahar gelmedi henüz, ama kurudum.
    Çekin bir sandalye.
    Dinlenmeye değecek cümlelerim yok biliyorum.
    Oturun konuşalım yine de.
    Vakit geç, hava ayaz dışarıda,
    Sevgiye en çok muhtaç olanlarımızın
    Üstü ince



    Siz hiç sevmediğiniz birine, aşık oldunuz mu?
    En savunmasız anınızda.
    Kaleminizin kırılması gibi,
    Şiirin son satırında.
    Ateş bazen düşmediği yeri de yakar.
    Bazı dumanlar, bazı duvarları kirletir.
    Zaman bir şeyler eksiltir,
    Ruhumuzdan ağır ağır.



    Güneş doğar, güneş batar.
    Fark etmeden göğsünüzde delikler açar.
    Elleriniz o kadar küçüktür ki,
    Parmaklarınız o kadar sivri,
    Güneşi battığı yerden çıkarmaya çalışırken
    Daha çok yaralar.



    Aşina bir ses yankılanır.
    Terk edilmiş bedenlerin arasında.
    Tanıdık biri daha yıkılır,
    Taşında ismi yazılı toprağa.
    Doğumunda hazırlanır insan,
    Biri tarafından yıkanmaya.



    Ecelin adımları gürdür, işitilir uzaktan,
    Fakat insanoğlu sağır, anlamaz nefesi ensesinde duymadıkça.



    Ne açan çiçekle ilktir bahar,
    Ne dökülen yaprakla son.
    Bugünün evveli,
    Yarının sonrası var.



    Ömrü yaşanır kılıyor, hatırlamak seni.
    Varlığını bilmek, içimde esen tatlı bir bahar meltemi.
    Azrail kıskanıyor, bu saçma saadeti.
    Canı sağ olsun, yellese de yüreğimdeki ateşi.



    Biri kapıyı vuruyor.
    Evde yokum desem,
    inanmaz şimdi bana.
    illa görmek ister, var olmayışımı.
    Açmak gerek bulunmayan,
    Ve hiç çalınmayan kapıyı.



    Şiir ciddiyet ister.
    Ben de şimdi ciddi olmaya,
    Yatağıma gidiyorum.
    iyi geceler.

    2 ...