Bugün geçirdiğim. Akşam üzeri eve girdim. Ev boştu. Duş alıp dinlenmek istemiştim. Tek istediğim sessizlik ve dinginlikti. Ama korku dolu anlar yaşadım. Nefes alamadım. Yalnız olduğum için iyice kötüledim. "Bir şey yok, kötü bir şey olması için hiç bir neden yok, sakin ol, sakin ol, sakin ol...." diye telkin etmeye çalıştım kendimi ama tam anlamıyla işe yaramadı. Biraz bağırdım, ağlar gibi oldum ama tuttum kendimi. Geçecekti. Biliyordum.
Geçti de.
Ama etkisi biraz devam ediyor. Karnımda bir kütle varmışcasına, içime bi şeyler oturmuşcasına hislerle bezeliyim. Çikolata falan da yedim ama seratonin seviyeme o bile bi şey yapamadı. Ah lustral ah.
