batı edebiyatında kır hayatının güzelliğinin işlendiği, tabiata duyulan sevgiyi ve ona aidiyeti, doğrudan anlatan pastoral şiirlerdir.
türk edebiyatında ise bunu daha çok kemalettin kamu, cahit külebi gibi şairlerde görmüşüzdür.
ek olarak haydar ergülen'in sevdiği ve ona şiirler yazdığı kadındır idil. misalen;
gözlerin yağmurdan yeni ayrılmış
gibi çocuk, gibi büyük, gibi sımsıcak
sen bir şehir olmalısın ya da nar
belki granada, belki eylül, belki kırmızı
gövden ruhunun yaz gecesi mi ne
çok idil, çok deniz, çok rüzgâr
çocukluğun tutmuş da yine âşık olmuşsun
sanki bana, sanki ah, sanki olur a
aşk bile dolduramaz bazı âşıkların yerini
diye övgü, diye sana, diye haziran
heves uykudaysa ruh çıplak gezer
gazel bundan, keder bundan, sır bundan.
