uzun uzun seneler önceydi...
bir gün melankolikle lakırtı ediyoruz, adı geçti şu an kendisine girdi girmekle meşgul olduğum zat-ı muhteremin. bana benziyormuş hafif, şöyle tatlıymış böyle akıllıymış uzadı gitti liste. ksıkandım mı? yok canım ne kıskanayım, ben sevdiğim insanları başka sevgili insanlarla paylaşmayı bilirim. ama söz konusu abim olunca azıcık kıskandım hadi, itiraf edeyim. sonra günlerden bir gün faati buluşturdu bizi bir msn penceresinde, tanıştık ettik. oydu buydu derken bi de baktım ki hemencecik kaynaşıvermişiz, kıskançlık damarlarımdan akan kanlar bir anda kaynayıverdi kendisine ve buharlaşıverdi. sevdim, iyi ki tanışmışız. seneye de akıcaz kendisiyle ortamlara, yeter çalışıp didindiğimiz. di mi parmak ikizim?*
