bir anım nedeniyle dahil olduğum gruptur. lan aslında lahmacunu severim ama bir kez lahmacundan utandım. başlığı görünce anlatmak isteği geldi içimden. şimdi kendimi çok ifşa etmeden anlaticam.
bir meslek yemini arifesindeyiz. yemin töreni var, yemin edecez. ama ne yemin töreni. törenden ancak bir gün önce haberim oldu. yarın tören var gel dediler, kapattılar. halısaha maçına çağırır gibi. şeref onur namus üzerine yemin edecez hiç bir açıklama yapmadan çağırdı adamlar. o kadar okumuşuz didinmişiz yeni bir mesleğe başlıcaz ne bileyim daha bir farklı olmasını bekliyor insan.
neyse eyvallah dedik, gideceğiz artık. ilçede oturan bir insanım. kurdum telefonu, sabahın 5' inde kalktım. duşumu aldım tıraşımı oldum, takımları çektim falan dinamit gibiyim. kenan komutan gibi gözlerime bakacak delikanlı bulamıyorum(belki de sabahın körü olduğundandır). atladım arabaya gittim törenin yapılacağı binaya. bir baktım benimle birlikte 4 kişiymiş yemin edecek olan. törene bak, törene 4 kişilik. neyse anasını satayım beğenmezsek okeye çeviririz falan diye geçiyor aklımdan ama yemin edeceğimiz ortamda olayla hiç alakası olmayan insanlar da var, konuşma da yapılacak falan ufaktan heyecan başladı bende. işte görevliler geldiler, törenle ilgi bilgiler veriyorlar falan. tamam tamam diyorum ama bu prosedürü anlattıkça daha da heyecanlanıyorum.
neyse tören başladı, hepimizi kürsüye çıkardılar. ben 3. sıradayım. ilk arkadaş konuştu gayet rahat. bundaki rahatlığı görünce iyice ayar oldum. heyecan daha da arttı. o esnada bitirmiş farkında bile değilim. ikinci sıradaki mikrofona geldi. o da yaşça bizden büyük bir abi; afla mı bitirdi üniversiteyi naptı bilmiyorum. başladı konuşmaya uzattıkça uzattı, büyük ya farkını belli edecek canına yandığım. bu uzattıkça benim dizlerin bağları çözüldü, ayaklar titriyor ama bir yandan da belli etmemeye çalışıyorum. neyse o da bitirdi.
sıra gelip çattı bana, isim anons edildi. çıktım kürsüye 3 5 kelam bir şeyler söyleyip kısa yoldan yemine geçtim. yemin metninin de çıktısını alıp masanın üzerine koymuşlar. baktım kısa bir şey. oh lan dedim allahtan uzun değil. neyse başladım okumaya. heyecan biraz yatıştı kısa olduğunu görünce. onur, namus, şeref, ahlak ne varsa yemin ediyoruz. derken lan dedim bi bakayım insanlara. bizim onurumuzu şerefimiz ortaya koyduğumuz ortamda onlar napıyor. bakmaz olaydım bi 10metre ötemdeki masaya 3 kişi oturmuş lahmacun gömüyorlar. üniversite, emek, onur, şeref, meslek ve 10 metre ötede lahmacun... yanlış mı görüyorum lan ben diye tekrar baktım. gerçekmiş. 17 senelik eğitim hayatıma tüm maneviyatımı da ekledim yemin ediyorum lahmacuna bakarak. yaşadığım travmaya bakın.
işte o zaman lahmacundan utandım, soğudum. benim hayatımın karşılığı bu değildi. olmamalıydı. inşallah yağlı ellerinizle alkışlamamışsınızdır şerefime karşı lahmacun gömen insafsızlar.
