kemal sunal'ın canlandırdığı tarzan rıfkı karakterinin hayvan versiyonu. tipine, cüssesine bakınca adam yerine koymazsın ama, inatçılığıyla, deli cesaretiyle, bir defa bulaştı mı en azman hasmını bile yıldırmasıyla, aslında ne çetin ceviz bir mahluk olduğunu anlarsın. bunun esas oğlan olduğu bir iki belgesel izlemiştim, oradan biliyorum. yalnız, bunlarda da şöyle bir yamuk var; evlerinde dirlik düzen yok bunların. erkek porsuk, bir manita düşürüp çocuk peydahladıktan sonra eve uğramaz oluyor. o kovan senin, bu sıçan deliği benim, kendi işkembesini doldurmanın derdine düşüyor. çocuklar da anne porsuğun başına kalıyor. o garibim de n'apsın, doymak bilmez yavrular aç kalmasın diye canını dişine takıyor. ama bir süre sonra, erkek yavruların kuşu kalkmaya başlayınca, bu piçler analarına halleniyorlar. öyle ki, kadıncağız bunlara arkasını dönemez oluyor; öyle yaslanmalar, üstüne çıkmaya çalışmalar, sapık sapık hareketler işte. en sonunda anne porsuğun şalter atıyor, bu itoğluitleri terkediyor. erkek porsuklarda puştluk var ama dişileri pek namuslu canım
