Nasıl bulurum düşüncesiyle beynimi yakan lanet olası eğitim. Kimsenin elimden tuttuğu yok. En yakınım bile bana destek olmak yerine köstek oluyor. Ben utanıp, sıkılarak, ağlayarak ricada bulunmak istemiyorum abimden ama o hem bu konuda konuşmama fırsat vermiyor hem de okuduğum yer dolayısıyla zamanında beni ziyadesiyle ezdiği için eğitimimde bana özgüven aşılaması gerekirken kendimden utanmama sebep oldu. Şimdi bu eziklik hissiyatıyla ne bir yere başvuruyorum ne de hakkımı arayabiliyorum. Saçma sapan insanları bile aramayı düşündüm bu sebepten. Arkadaşlarım abimin okuduğumuz mesleği yaptığını ve gayet iyi bir pozisyonda çalıştığını anlattığımda neden onu değerlendirmiyorsun demelerine öyle işte bir şey isteyemiyorum ondan demekten sıkıldım. Eşinin kardeşinin tercih döneminden sonra bilgisayarında gördüğüm ona özel hazırlanmış tercih dosyasını gördüğümden beri içim buruk zaten. Yönetim kadrosunda olduğu halde Kendi kardeşinin staj isteğine bile net cevap veremeyen, ben referans olurum kardeşim sen bu kadar üzme kendini diyemeyen biri çünkü. Ben kimseden bir şey beklemiyorum. Ne bir harçlık ne bir hediye. Ben sadece ondan geleceğim adına bir şeyler istemek durumunda kaldım, o da günümüzde işler bu şekilde yürüdüğü ve referansı olmayanların dönüt alamadığını gördüğüm için. Geçtiğimiz yaz 5 tane endüstri mühendisinin çalıştığı, sağlam bir yabancı firmadan staj ayarladım. Bana Sundukları sikindirik koşul sebebiyle o şartlar altında orada bulunamayacağimi söyleyip gittim oradan. Yönetici kadrosunda babanın tanıdığı olmasaydı o görüşmeyi yapamayacaktım bile. Şimdi 2 farklı firmada staj bulmam gerekiyor ve ben daha birini bile netleştirebilmiş değilim. Başkasından yardım alıp, al sen kardeşine yardımcı olmadın ama referans olan biri çıktı deyip abimin yüzüne çarpmak istiyorum belgeleri ancak onu da yapamıyorum. Insanların başkalarından yardım alarak bir yerleri ayarladığını gördükçe, küçük firmaları bu özgüvenle reddettiklerini, vizyonları olduğunu gördükçe deliriyorum. Bana söylenilen taş ol baş yarken başkalarının yakınları onlar için seferber oluyor, akıl vermekle kalmayıp yardımcı da oluyorlar. Bu insanlar iş adına kayda değer şeyler öğrenip kurumsal şirketleri cv lerine ekleyebiliyorken ben küçük çaplı firmalara bile gidemiyorum bu özgüvensizlikle. Zaten cv'mde bir bok yok hali hazırda okuyor olduğum için. Bari birileri elimden tutsa diye bakıyorum ama onun da olduğu yok.
Bunları düşünüp üzülmek, şimdi oturup bunun için ağlamak o kadar dokunuyor ki bana. Tecrübelerinden, yapabileceklerinden mahrum bırakıp bırak bu yardımı yapmayı kardeşliği bile beceremeyen abim utansın.
