Uyuyup herkes gibi rüya görüyordum.
Uykularımın arasında emek harcanıp çevrilen filmleri dikkatle takip ediyordum.
Rüya aleminde;
Görüntüler hd kamera ile çekilmiş gibi netti.
Gördüklerimi alenen anlatma anlamında bir sorun yaşayacağımı zannetmiyorum.
Dağlara bayırlara evler inşaa etmişler.
Yaşadığım yerden yukarılara bakıyorum yaşadıkları yerleri görmek için.
Görme meraklısı değilim ama doğal alanları mesken tutup taşı toprağı sıkıp suyunu içip menfaatler elde etmişler.
Rüya görüyorken kendimi gerçek zamanda zannedip rüyamda gördüklerimden dolayı kendimi suçlu hissediyordum.
Gözümün önünde sit alanlarına yaşam binaları yükselmişti.
Onlara bakarken buluyordum kendimi.
Bakarken aklıma bir gece önce gördüklerim geliyordu.
Binalar önümde teker teker parçalanıp belgesel filmi aşağılara doğru akıyordu.
Koşarak ev ahalisine bağırdım deprem oluyor evden çıkın.
Evden çıkıp yükseklerde duran beyaz arabaya sığındık.
Rüyalar kafa karıştırıcı sonuçta.
Güvenli bölge olan bahçeli evin balkonunda dostlarımızı görüyorduk.
Herkesin üzerinde battaniyeler vardı.
Isınmaya ve korunmaya çalışıyorduk.
Kendi aramızda şakalar yapıp hayatın akışını kabullenmeye devam ediyorduk.
Bir kez daha baktığımda karabasanlara aklıma rüyalar geliyordu.
Lanetliydim sanki ben.
Koca koca binalar yerleşim yerlerimize doğru akıyorlardı.
Frenleri boşalan tırlar ve kamyonlar kafamın üzerinden kuş gibi uçarlarken baskıya dayanamayarak gözlerimi açtım.
Gözlerimi açarak aylardır etmediğim duaları ettim.
Derin derin nefes alıp kendimi kendime getirdim.
Kabuslara dalmak istemiyordum.
