Benim için burası. Neden fotoğrafı yan çektin bülbülşah dersen, sana "boynum bükük abi, yaşayamadık hayatı" falan demem. Çünkü ekran döndürme ile çekmişim.
burası evimin balkonu. neden burayı seviyorsun dersen şayet, ankara karşımda. bazen düşünüyorum, ilham burada geliyor bana.
gündüzleri cemal amca aşağıda şarkı türkü söylüyor, kendisi alzheimer hastası. onu izlemek bana neşe veriyor. akşamları ise sessizlik ve huzur. yaşanmışlıklar, yaşanmamışlıklar, yaşanamamışlıklar. hepsini bir arada düşünebilme yetisi veriyor burası bana.
herkes sessiz, kendi nefes alış-verişlerim ile başbaşayım.
sonra bir sek rakı dolduruyorum kadehe. kaldırıyorum havaya,
selam duruyorum şehre!
- babam bir gün yan duran bir fotoğrafa bakarken felç oldu ve öyle kaldı. lütfen düzeltir misin fotoğrafı?
+ yine mi sen?
- düzeltir misin?
+ düzeltiyorum.
- ayrıca çok uzun yazıyorsun, hiçbirini okumuyorum.
+ uzak dur benden.
- ne kadar?
+ git biraz daha.
- şimdi iyi mi?
+ uzaktan daha sevimlisin.
- biraz daha gideyim mi?
+ hem de hassiktir git!
