öncelikle bilinmelidir ki bu his olmadan önce de gayet güzel bir şekilde yaşamınıza devam edebiliyordunuz. kafanızdaki, peki ne yapacağım onsuz, gibi fikirleri çöpe atarak başlamalısınız. böyle durumlarda zaten büyük kabulleriniz de yıkılmalıdır:
-asla tekrarını yaşayamayacağım
-onunla falanca planlarımız vardı
(platonik versiyonlar:)
-ya onu tekrar sık göremez isem
her insanın kafasında, kuytuda köşede bir yerde, sıraladığım kabullere benzer kabuller olmalı. onları yıkmak için önce onları bilmek gerekir bariz. kabulleri değiştirmenin gerekçesi şudur: kafanızı dağıtmak için bir eylemde bulunursunuz ve eylem bittiğinde eski düşünceleriniz tekrar bastırır sizi. özellikte takıntılı ve duygusalsanız uzun bir süre başınızdan atamayabilirsiniz.
tam olarak şu an şu dakika içinizde ceyeran eden hissin neden var olduğu hakkında, en azından bir cümle söyleyin. bu şekilde o hisse galip gelebilirsiniz. sizi bu hisse mağlup eden de sorgulanmayan bu kabüllerdir.
her insan için bu yol farklı olabilir. kimi insan çok çabuk atlatabilirken bazısı yıllarca unutamayabilir. benim denediğim tavsiye edeceğim bir kaç şey şöyle,
1- kitap okuyun
2- duygusal film izlemeyin veya müzik dinlemeyin
3- hobi edinin
4- aklınızdan geçenleri yazın
aynı zamanda yaşananlardan çıkarılabilecek çok öğüt olabilir. aşk acısı dense bile bunun bir sürü çeşidi var. 15 yaşından 45 yaşına kadar her yaş için farklı durum arz eder. cinsiyet değiştikçe de farklılaşır. en önemlisi acıyı çeken sen oldukça, bu durum, sana has bir problem oluverir ve çözümü de sana özgün olur. umulur ki daha çok şey öğrenerek atlat.
