ben sanırım dünyanın en özgüvensiz insanıydım. ebeveynlerim hariç kimseyle telefonla konuşamazdım, dışarıda kimseye bir şey soramazdım. utangaçtım, insanlarla göz teması kuramazdım.
sonra bir gün ansızın kafama dank etti.
-ya patates, sen insanlardan utanıyorsun ama kimse seni zaten takmıyor, kimsenin umrunda değilsin ki...-
dedim.
o günden sonra her şey tam tersi oldu. artık fazlasıyla özgüvenliyim. ne bir zerre utanma duygum var ne de çekingenliğim. eskiden dayımla bile telefonla konuşamayan ben, şimdi dıdısının dıdısıyla yarım saat sohbet ediyorum telefonda.
eskiden dışarıda kimseye bir soru dahi soramayan ben, tanımadığım kişilerle sohbet ediyorum.
topluma açık alanlarda saçma dans figürleri yapıyorum.
velhasıl, bilmeniz gereken tek şey şu,
-kimsenin umrunda değilsiniz günlük hayatta ve insan özeldir. kimse gibi olmak zorunda değilsiniz. farklılıklarınız sizi siz yapan şeylerdir. kimseden çekinmeyin-
