2 senedir içinde en dandik kavgaların da olduğu uzak bir ilişki yürütüyorduk. ama her kavgadan , her ayrılıktan sonra öyle güzel geri dönüşler oluyordu ki sanırsın o birkaç saat dünyanın en mutlu ilişkisini yaşıyorduk. fakat dediğim gibi mesafe çok uzun olunca toplu iğne başı kadar sorunlar bile uzun bir sessizliğe büründürüyordu bizi.
tabii bu 2 sene içinde ciddi olaylar oldu, ağır laflar kullanıldı. en son o ağır lafın getirisi olan ayrılık durumundaydık. bu en buyuk kavgamızdı. ikimiz de gerçekten bittiğini biliyorduk. fakat dun onun doğum gunuydu. ben senelerce suren arkadaşlığımızın ve ilişkimizin hatırına hediye aldım.
onun gerçekten çok hoşuna gitti. yazdı zaten direkt. o ilk bir saat yine en güzel ilişki havasındaydık. ama bu hamleyi yapmadan evvel bunun son olması gerektiğine dair kendime söz vermiştim. yaptım, çok güzel bir konuşma geçti. çok anlamlı, sevgi dolu ama vadeli bir konuşma. o henuz bilmiyordu bunun son olacağını. en son iyi geceler dileyip onu uykusuna uğurladıktan sonra ona soylemeden butun sosyal hesaplarımı kapattım. bana ulaşabileceği her yerden engelledim. aklımda boylesinin daha iyi olacağına inandırmıştım kendimi. bir bakıma öyleydi doğrusu. 2 gunluk mutluluğumuzun bedelini iki ay ödüyorduk. benim onu üzmeye hakkım yoktu. ondan daha iyi de değildim. yalnız bu kararı vermek çok kolaydı da yapmanın bu kadar koyabileceğini düşünmemiştim.
geçen şu 5 saatte 3 paket sigara bitirdim. dedim birilerine anlatayım kendime gelirim belki. sonra ondan da vazgeçtim. şimdi pişmanım ama yapmam gerekiyordu. artık rahat rahat unutabileceğimi umuyorum. her ne kadar bu içimdeki can sıkıntısını ya da göğsümdeki ağırlığı burada yeteri kadar betimleyemesem de, sabah sabah canım çok acıyor be sözlük.
