Günümüzde değil ütopya geleceğe dair bir kurgu dahi kalmadı. Bu kadar boktan bir insanlık yaşamasın gerek yok, yıkılır yerine yeni bir insanlık kurulur. Amına koduklarım diyalog nedir onu bile bilmiyorlar, hayatları monolagların kombinasyonlarından ibaret halde sürüp gidiyor. Birbirlerini algılayamıyorlar, o karşılıklı monologlar dialoğa dönüşemiyor. Dikkat edin sohbet filan demiyorum, onlar zaten olmaz böyle zombileşmiş kitlelerle. Fakat dialog bile kalmadı. Öyle boş, öyle leş..
istisna denilmesi kısır insanlar (bkz: zülfü livaneli) (bkz: orhan pamuk) sanki önemli yazarmış gibi bize pazarlıyor. Öyle boş insanlar sırf popüler oldukları için, sırf zinde güçlerin hoşuna giden şeyler yazdıkları için saygı duyulması gereken karakter olarak dayatılıyor. Elif şafak kimdir? Ahmet altan kimdir? Bunlar bakteri.. Bunlar ruhsuz.. Bunların insanlığın geleceğine dair söyleyebileceği tek bir satır şey yok. Bunların ütopyaları yok. Bunlar milyonluk eşek..
