osmanlı bizim değerimizdir. ama değersiz yanları da saymakla bitmez.
şanlı ceddimiz, şerefli atalarımız geyiğini bir kenara bırakırsak -ki ceddimiz bir devlet ya da bir yapı değil, o yapıyı oluşturan toplumdur- osmanlı fahiş ve na hak bir zenginliği toplumsal dokusuna yeri geldiğinde zulmederek kullanmış, gayrı türk elitist bir oligarşinin yönetselleşmiş adıdır.
osmanlı'nın özenilecek yanları vardır, değer olarak nitelenebilecek yanları vardır. kültür, müzik, mimari evet evet vardır bir şeyler. ancak osmanlı türk'ü sadece savaşta etinden sütünden faydalanacağı kaba saba köylü olarak görmüştür.
osmanlı yapısı, maliye'yi ermeni'ye, ticareti yahudi'ye, darphaneyi rum'a, bürokrasiyi arnavuta, hasekiliği baş cariyeliği sırba, ispanyol'a italyan'a verip, türk'ün dedesinin eline yabayı, orağı yeri geldiğinde silahı vermedi mi?
bu kadar aşağılanmaya rağmen tedavülden kalkmış ayrımcı bir otoriteye bu kadar tapınmanın nedenleri merak konusudur.
