bir ahmet hamdi tanpinar tefrikasi. onceleri cumhuriyet gazetesinde halka gunluk tefrika ile arz edilen yapit, daha sonra yazar tarafindan (yazar tarafindan yazan agizlari sikesiniz geliyor mu) toplanarak ve birkac paragraf calinarak (anadolu agzi ile katmak) gelistirilmis ve yky paranin anasini balya ustunde siksin diye camekanlardaki yerine nihayet biblovari gecmis.
sanirsin haftasonu ekine metin yazar iken uc bes kurus kazaniyor, yine de yuksek yuksek tepelerden bakiniyorum rotbalansini eksik etmiyorum. bu kez ediyorum anasini degil, anasina satayim. huzur'u elime, bir mukaddes basimi -zebur'dan tevrat'a-, azami 20 kere elime almisligimla karsilastirinca cok uzuluyorum. son fisek attigim, ayni yatagi paylastigim cananlarin, kitabin isminden, cumle mimlerinden ve iceriginden aldiklari sazi, hoyratvari bam telimi kanirta kanirta calmalari, okumaz isem cok sey kaciracagimi sakimalari beni okumaya sevketti. vaktim degerli, cunku uc bes kurus kazaniyorum, e tabi zaman da kiymetli beybi.
uzatmayayim. olmamis ahmed agabey.
degerli olan vaktimi, marifetlice harciyabilir, guzel kitap da, soyle boyleli bir kac tuyo mudafasiyla, elestirip, sivismamak icin skip atiyorum, fevkalede gazza geldim gazza.
orhan pamuk'un tanpinar begenisi, manitamin haddin son haliyle beni fiseklemesi, yetmedi.
kitabin takriben yuz sayfasini okudugum sirada, gecenin korunde, gozlerimi acip, akabindeki manitaya yakinlasip "bir dostoyevski" hickirigi, olmamisligi ve buram buram zavalliligi gozlemliyorum demistim. ah simdi sizin, kiymetten opulesi parmaklariniz eksi oya nasil gidiyor ise, manita da oyle bir siddetle gotunu dondu ki, anami siksinler dedim, bir daha fikrimi aciklamayacagim (ertesi gun almodavar'in filmini begenmedigim icin, gece ucte beni evden kovdu, baska bir entrye artik).
her ne ise, aslinda herneyse paralitesinden tek kelime ile kortalacak bir ucleme. artislik bende. iste, ta ki, takribi yuz sayfa okuyunuz allah ayetini, bir cile gibi doldurmus, tam da yuz birinci sayfaya gecmistim. ve ertesi sayfada, tanpinar dostoyevski'nin bir cografyayi ancak en guzel manasiyle aciklayacak tek adam oldugunu belirtti. kitap da canim, tefrika da balim, piril piril, huzurdu o an benimkisi. manitaya gosterdim, secde getirdim. huzur bu dedim.
